TENETE TRADITIONES, czyli TRADYCJA KATOLICKA S.A., czyli Ruch Rzymskokatolickiej Ortodoksji x. Francisa Fentona
Ksiądz Franciszek Fenton urodził się w roku 1918. Edukację odebrał na uniwersytecie Fordham oraz Katolickim Uniwersytecie Ameryki; jednym z jego profesorów był uznany teolog, na potrzeby Vaticanum Secundum wybrany na osobistego eksperta przez kardynała Ottavianiego, x. Joseph Clifford Fenton (z naszym bohaterem niespokrewniony). Studia zakończył uzyskaniem tytułu licencjata świętej teologii.
X. Fenton przez 20 lat posługiwał jako wikary w parafii Najświętszego Sakramentu w Bridgeport w stanie Connecticut. Następnie biskup udzielił mu pozwolenia na prowadzenie kampanii edukacyjnej przeciw siłom bezbożnego komunizmu.
X. Fenton był jednym z pierwszych kapłanów w Stanach Zjednoczonych, którzy otwarcie sprzeciwili się reformom soboru watykańskiego drugiego. Wygłaszał w tej sprawie liczne odczyty na terenie całego USA.
W połowie lat 70. założył wspólnie z x. (później biskupem) Robertem McKenną Ruch Rzymskokatolickiej Ortodoksji (Orthodox Roman Catholic Movement), który za cel postawił sobie zachowanie Wiary katolickiej – tradycyjnego nauczania, Mszy świętej; ORCM kupował kaplice, a nawet podjął zadanie założenia katolickiej szkoły. Liczba współpracujących z nim kapłanów wahała się; po pewnym okrzepnięciu Ruchu oscylowała wokół liczby dziesięć.
W roku 1980 x. Fenton rozpoczął wydawanie czasopisma „The Athanasian”, które publikowano przez 15 lat, aż do śmierci księdza-założyciela, która nastąpiła 3 sierpnia 1995 r.
UCZCIWE DOBREGO POCZĄTKI – KAMIENIE MILOWE NA DRODZE DO PRAWDY
1. W numerze „The Athanasian” z 15 stycznia 1980 r. x. Fenton wypowiedział się po raz pierwszy publicznie na temat Karola Wojtyły. Wcześniej zachowywał milczenie (choć widział modernistyczne posunięcia JP2), aby dać mu trochę czasu i nie wydawać pochopnych sądów. X. Fenton skrytykował Jana Pawła II za modernizm oraz brak zdecydowanej walki z komunizmem.
2. W numerze z 1 marca roku 1982 pt. Nieomylność papieska a posłuszeństwo x. Fenton przedstawił (quasi)tradycyjną argumentację (rodem z broszur Bractwa odwołującego się w swojej nazwie do św. Piusa X) na rzecz tezy, iż „papieża można uznawać, ale go nie słuchać”.
3.W numerze z 1 marca 1983 x. Fenton pisze, że kwestia tego, czy Jan Paweł II jest papieżem, czy nie, zdaje się w środowiskach szeroko rozumianej tradycji (katolicy „integralni”, FSSPX etc.) najbardziej palącą. Zaznacza, że nie mając pełnego przekonania, iż JP2 papieżem nie jest, „musi zakładać, że nim jest”. Gdyby jednak nim nie był – pisze x. Fenton – nie widzę, jak miałoby to wpłynąć na moją Wiarę i posługiwanie. Zaznacza się tu pewien rys gallikanizmu: „papież daleko; może błądzi; robię swoje”.
4. W numerze „The Athanasian” datowanym na 1 marca 1984 r. x. Fenton w krótkiej notce zatytułowanej Proste, ale logiczne, pisze (co prawda podpierając się autorytetem abpa Lefebvre’a, nie zaś urzędu nauczycielskiego Kościoła): „Jan Paweł II jest głową, najwyższym przełożonym Kościoła soborowego. Ale «Kościół soborowy nie jest katolicki» (abp Lefebvre 1976). Stąd: skoro Jan Paweł II jest głową «Kościoła», który nie jest katolicki, nie może być prawowitym papieżem”. (Niedługo później publikował już regularnie na łamach pisma, i to grubym drukiem: „Piekielna Trójca”: Michaił Gorbaczow, George Bush i Jan Paweł II).
I temu stanowisku x. Franciszek Fenton pozostał wierny do śmierci.
[Artykuły publikowane w „The Athanasian” sukcesywnie przetłumaczymy i przedstawimy polskojęzycznemu Czytelnikowi jako „kamienie milowe” na drodze ewolucji myślenia i prezentowanego stanowiska teologicznego podyktowanego umiłowaniem Prawdy i bezwględną logiką].
Text i tłum. Fidelis Zagurski